Η Φραγκογιαννού είναι μια σύγχρονη Μήδεια, μόνο που αυτή δεν είναι κόρη
θεότητας, αλλά κόρη μάγισσας.
Η ταινία ακολουθεί την φόνισσα από την πρώτη νύχτα όπου αναπολεί όλον τον
ανωφελή, μάταιο και βαρύ βίο της έως την απόφασή της να προβεί σε μία σειρά
φόνων μικρών κοριτσιών. Ο κάθε φόνος μεταμορφώνει σταδιακά την Φραγκογιαννού
σε μισάνθρωπο που τον καταδιώκουν οι δαίμονες του οδηγώντας τον σε απόγνωση,
σε αγρίμι που λειτουργεί με μόνο το ένστικτό του.
Η Φραγκογιαννού, αποκομμένη από τον κοινωνικό περίγυρο, είναι ο σύγχρονος
άνθρωπος που, θυματοποιημένος, δικάζει και καταδικάζει την κοινωνία και που,
υποκαθιστώντας τον Θεό, επιβάλλει θεία δικαιοσύνη.
Από τον θυμό, στον φόνο. Από τον φόνο, στη διαταραχή και στην αποξένωση. Από
την απόγνωση, στην απελπισία.
Πώς μια γυναίκα, μεγαλωμένη στο αρνητικό, για την γυναίκα, περιβάλλον ενός
χωριού που το δέρνει η φτώχια, φτάνει στον φόνο; Η λογική γεννάει τέρατα. Πώς ο
άνθρωπος φτάνει να επιζητά την καταστροφή και να σύρεται στην αυτοκαταστροφή
του;
Σκηνοθεσία-Σενάριο (βασισμένο στο ομότιτλο έργο
του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη)-Παραγωγή : Στέλλα
Αρκέντη
